Πρωτόκολλο Συνεργασίας ή μιζαδόρικη συμφωνία;

Είναι καιρός να βγούμε στους δρόμους και να αντισταθούμε. Τα κόμματα ΤΡΚ, ΚΚΔ (TDP), ΚΝΚ (YKP) και KEK (BKP) και οι άλλες οργανώσεις και τα συνδικάτα, που θεωρούν τον εαυτό τους κομμάτι της αριστεράς, πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να ανάψουν ξανά τη φλόγα της της ειρήνης.

Υπάρχουν δύο είδους εισβολές, μία που συνεχίζεται με όπλα και μια άλλη με τη σύνδεση της κοινωνίας της χώρας που βρίσκεται κάτω από εισβολή με σφιχτά δεσμά στον ίδιο τον εισβολέα.

Η εισβολή στον Βορρά, πέρα από αυτά, συνεχίζεται και με μια σχέση φιλίας βασισμένης σε άσεμνη υποκρισία. Η τουρκική κυβέρνηση, με λόγια Μητέρας Πατρίδας, φαίνεται να βοηθά τους Κύπριους πολίτες της, αλλά η αλήθεια δεν είναι έτσι. Μιλάμε για μια αγάπη «αδιάρρηκτων σχέσεων» που βασίζεται μόνο πάνω στο ψέμα. «Δεν μπορούμε να χωρίσουμε» λένε, αλλά όταν το θέμα έρχεται στο ποιος θα διαχειριστεί το νερό, λένε «εμείς είμαστε ο πατέρας σας, ό,τι λέμε γίνεται». Στην περίοδο της κυβέρνησης του Ιρσέν Κουτσιούκ που δεν  κατέφερε να πάρει έγκριση ούτε από το δικό του κόμμα, υπέγραψαν τα ρεζιλίκια της συμφωνίας. Η κυβέρνηση ΡΤΚ-ΚΕΕ ενέκρινε τη συμφωνία στη Βουλή και έγινε θύμα του εισβολέα.

Η συμφωνία αυτή δεν είναι ούτε μια ιδιωτικοποίηση στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ΔΝΤ ούτε μια συμφωνία στο πλαίσιο της ΕΕ για σμίκρυνση του δημοσίου. Είναι πεσκέσι όλων των υδάτινων πόρων σε μιαν ιδιωτική εταιρεία. Η πίεση από την Τουρκία ήταν τόσο μεγάλη που για μερικές μέρες, μέχρι την έγκριση της συμφωνίας από τη Βουλή, είχε κοπεί η οικονομική βοήθεια στην ΤΔΒΚ και δεν μπορούσαν να πληρωθούν υπάλληλοι.

Για χάρη της συνέχισης της εισβολής, από τα χρόνια της δεκαετίας του 1980, οι Τουρκοκύπριοι, στα πλαίσια της κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής της φασιστικής Τουρκίας, απομακρύνθηκαν από την παραγωγή και μετατράπηκαν σε μια κοινωνία που ζει με τα λεφτά και τους μισθούς της Τουρκίας. Βλέπουμε για ακόμη μια φορά ότι είναι αδύνατον να αντιστεκόμαστε στην πολιτική του θρησκευτικού κυβερνητικού κόμματος ΚΔΑ από τα έδρανα της Βουλής.

Το τουρκικό κράτος κάνει επιχείρηση κατάσχεσης όλων των κοινωνικών αξιών μέσω του πρωτοκόλλου οικονομικής βοήθειας. Με το ψέμα ότι τα κρατικά ιδρύματα είναι βάρος για το κράτος, κάνουν μια συμφωνία που ανοίγει τον δρόμο για να ξεπουληθεί ο ηλεκτρισμός, οι  τηλεπικοινωνίες και τα λιμάνια στους συμμάχους του ΚΔΑ στους οποίους ξεπούλησαν ήδη τον πλούτο των λαών της Τουρκίας. Η  προσπάθεια αυτή δεν μοιάζει με τις ιδιωτικοποιήσεις όπως αυτές έγιναν στην Ελλάδα, ή στην  Πορτογαλία. Είναι προσπάθεια ξεπουλήματος σε μια εταιρεία, οπαδό του ΚΔΑ.

Στη διάρκεια της κυβέρνησης των ΤΡΚ-ΔΚ, η στάση του ΤΡΚ τού στοίχισε την ίδια τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση. Κάποιοι υπουργοί του κόμματος που υποστηρίζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και είναι εχθροί του λαού, για να μην χάσουν τις θέσεις τους στην κυβέρνηση, έλεγαν ότι αν δεν υπογραφεί η συμφωνία δεν θα ήταν δυνατή η πληρωμή των μισθών. Η τάση, όμως, να υπακούσουν στα θελήματα του ΚΔΑ είχε πέσει στο κενό εξαιτίας της στάσης άλλων στελεχών μέσα στο κόμμα που στέκονται πιο αριστερά και έτσι ήρθε το τέλος της κυβέρνησης. Βέβαια, ξέρουμε ότι και οι ηγέτες των κομμάτων της σημερινής κυβέρνησης του ΕΕΚ-ΔΚ σκέπτονται μόνο τα ποσοστά που θα κερδίσουν από το ξεπούλημα. Πολύ πιθανόν, το πρώτο θέμα της σημερινής κυβέρνησης να είναι ποιοι υπουργοί και πόσα θα κερδίσουν από το ξεπούλημα της αρχής ηλεκτρισμού, των λιμανιών και των τηλεπικοινωνιών. Χρειάζεται μια σοβαρή αντιπολίτευση. Η Κύπρος μετά από το 1974, πρώτη φορά αντιμετωπίζει μια επίθεση τόσο απροκάλυπτη.

Είναι καιρός να βγούμε στους δρόμους και να αντισταθούμε. Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε με τα λόγια του μουσουλμανισμού ή του τουρκισμού. Τα κόμματα ΤΡΚ, ΚΚΔ (TDP), ΚΝΚ (YKP) και KEK (BKP) και οι άλλες οργανώσεις και τα συνδικάτα, που θεωρούν τον εαυτό τους σαν κομμάτι της αριστεράς, πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να ανάψουν ξανά τη φλόγα της ειρήνης.

του Αζίζ Ενέρ